چکش میخ کش متداول ترین نوع چکش است که از آن برای هر کاری می توان استفاده کرد. از قسمت پهن آن برای ضربه زدن و تخریب چیزی استفاده میشود. از قسمت پنجه شکل جلوی چکش به عنوان اهرم میتوان استفاده کرد، داخل این قسمت شکافی وجود دارد که برای بیرون کشیدن میخ کاربرد دارد
چکش وسیله ای برای وارد کردن ضربه های ناگهانی به یک شیء است. عمده استفاده چکش برای کوبیدن میخ، آهنگری فلزات، ضربه زدن به انواع قلم و همچنین شکستن اجسام مختلف است. چکش جزء ابتدایی ترین وسایل ساخت بشر بوده و اولین استفاده از چکش های دسته دار به حدود ۳ هزار سال پیش از میلاد بر میگردد، اما آنچه که ما امروزه به عنوان چکش میشناسیم با همین شکل و استفاده اولین بار ۳ هزار سال پیش از میلاد و در بین النهرین ساخته شد. علاوه بر این پژوهش های باستان شناسی نشان میدهد استفاده از چکش های نجاری برای کوبیدن میخ حداقل به ۷۵ سال پس از میلاد برمیگردد.
این ابزار که در انواع گوناگونی هم ساخته میشوند در بسیاری مشاغل کاربرد دارند از یک قسمت سری از جنس فلز و یک دسته غیر فلزی (برای جذب ضربه وارده) تشکیل شده اند که با یک گوه مخصوص یا با چسب یا به وسیله هر دو به هم متصل میشوند. قدرت یک چکش از وزن قسمت سری و همچنین طول دسته آن حاصل میشود
ممکن است چکش‌ها یک تکه از فلز ساخته شوند، که باعث میشود احتمال جدا شدن کله چکش از دسته از بین برود. برای اینکه ضربه کمتری به دست وارد شود و با هر ضربه لرزش زیادی را به دست وارد نشود و از دست لیز نخورد، روی چکش‌های یک تکه را با یک پوشش لاستیکی یا کائوچویی می پوشانند.
کله چکش‌ها معمولا از فلزهایی مثل فولاد، برنج، برنز و تیتانیوم و یا از چوب، پلاستیک، کائوچو یا چرم ساخته میشود، و دسته آن از جنس چوب، فایبرگلاس یا فلز است. چکش‌های تیتانیومی با وجود اینکه حتی از مدل فولادی هم قدرت بالاتری دارند اما سبک تر از آن ها هستند ولی قیمت بالاتری دارند. علاوه بر کله چکش که به شکل ها و اندازه های مختلفی ساخته میشود، دسته آن نیز در ضخامت ها، قوس ها و شکل با هم متفاوتند